کد مطلب:188671
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:249
تبار والای امام باقر
امام محمد باقر (ع) از جانب پدر و نیز مادر، به شجره ی پاكیزه ی نبوت منتهی می گردد.
او نخستین مولودی است كه در خاندان علویان از التقای دو بحر امامت (نسل حسن بن علی و حسین بن علی علیهماالسلام) تولد یافت: [1] .
پدر: علی بن الحسین، زین العابدین (ع).
[ صفحه 17]
مادر: ام عبدالله، فاطمه، دختر امام حسن مجتبی (ع). [2] .
مادر گرامی امام باقر (ع) نخستین علویه ای است كه افتخار یافت فرزندی علوی به دنیا آورد. [3] برای وی كنیه هایی چون ام الحسن و ام عبده آورده اند، اما مشهورترین آن ها، همان ام عبدالله است.
در پاكی و صداقت، چنان نمونه بود كه صدیقه اش لقب دادند. [4] .
امام باقر (ع) مادر بزرگوار خویش را چنین توصیف كرده است:
«روزی مادرم كنار دیواری نشسته بود، ناگهان دیوار ریزش كرد و در معرض ویرانی قرار گرفت، مادرم دست بر سینه ی دیوار نهاد و گفت، به حق مصطفی (ص) سوگند، اجازه ی فرو ریختن نداری. دیوار بر جای ماند تا مادرم از آن جا دور شد. سپس دیوار فرو ریخت. [5] .
[1] انه اول من اجتمعت له ولادة الحسن والحسين (ع). رك: مناقب ابن شهر آشوب 4 / 208؛ عمدة الطالب 139-138؛ نورالابصار، مازندراني 51.
[2] برخي منابع، ام عبدالله، فاطمه را فرزند حسن مثني (حسن بن حسن) دانسته اند مانند: تذكرة الخواص 302؛ وفيات الاعيان 4 / 174. اما بيشتر منابع وي را فرزند بي واسطه ي امام حسن مجتبي (ع) به شمار آورده اند مانند: تاريخ يعقوبي 2 / 320؛ فرق الشيعة، نوبختي 61؛ دلايل الامامة 95؛ اصول كافي 2 / 372؛ اثبات الوصية 150؛ اعلام الوري 259؛ تذكرةالخواص 302؛ البداية و النهاية 9 / 309؛ اخبار الدول و آثار الاول 111....
[3] هي اول علوية ولدت علويا. دلائل الامامة 95.
[4] همان.
[5] عيون المعجزات 75؛ اثبات الهداة 5 / 270؛ بحار 46 / 217؛ نورالابصار، مازندراني 44؛ الانوار البهية 115.